Model: KP-32
Dane techniczne Rodzaj: Karabin powtarzalny
Kraj: Polska
Kaliber: 7,92 mm
Nabój: 7,92 mm
Magazynek: 5 naboi
Długość: ?
Długość lufy: ?
Masa: 3,76 kg
Szybkostrzelność teoretyczna: ?
Szybkostrzelność praktyczna: ?
Zasięg: ?
Prędkość początkowa pocisku: ?
Wyprodukowano (sztuk): ?
Opis Powstanie
W 1927 roku, na Politechnice Warszawskiej powstał pomysł założenia Katedry Wojskowej mającej kształcić specjalistów w dziedzinie budowy broni. Z braku funduszy jednak utworzono jedynie Sekcję Uzbrojenia przy Wydziale Mechanicznym. Absolwentów tej Sekcji obowiązywała praca dyplomowa. W roku akademickim 1930/31 pracę taką pisał słynny Józef Maroszek. Za temat obrał sobie \"Uproszczenie technologiczne karabinu krajowej produkcji\". Jako podstawę wziął kbk wz.29.
Opiekunem pracy został A.W.Karczewski, który prócz pracy dydaktycznej na Politechnice, był też wicedyrektorem Fabryki Karabinów w Warszawie. Promotor ocenił projekt pozytywnie i dał Maroszkowi możliwość budowy swojego karabinu w FK w ramach stażu. Model broni wykonano w grudniu 1931 roku.
MSWojsk. zainteresowało się projektem bardzo mocno. Ponieważ był o wiele prostszy w budowie niż kbk wz.29 i możliwy do produkcji masowej w zwykłych warsztatach okazał się dla wojska przydatny. Przed wykonaniem prototypu, Wojskowy Zakład Zaopatrzenia Uzbrojenia zamówił 66 nowych kbk w cenie 750 zł za sztukę. Miały być one wykonane do 30.04.1932 roku i wypróbowane w czasie letnich manewrów w jednostkach. Ponieważ próby prototypu nie wypadły najlepiej, zamówienie odwołano.
2 kolejne modele kbk inż. Maroszka wykonano w lipcu 1932 roku. Był już pracownikiem Biura Technicznego IBMU. Broń oznaczono KP-32 i wysłano do IBMU w celu prób. Ich wyniki znów nie były pomyślne i dopiero w kwietniu 1932 roku wykonano czwarty egzemplarz, z którym próby prowadzono do 1.03.1934 roku. Porównano go z kbk wz.29 i kb wz.98 (polskim i niemieckim).
Po zakończeniu badań okazało się, że KP-32 ma większą odporność lufy na zużycie, odporniejszą na odkształcenia komorę nabojową, lepiej wykonany gwint, ale także na jaw wyszły wady zamka i podajnika oraz duża liczba niewypałów.
Z ogólnych wniosków z prób KP-32 wynikało, iż posiada on szereg wyróżniających go elementów. Wszystkie usterki były do usunięcia w krótkim okresie (poza celownikiem oraz pasowaniem zamka). Najlepsze wyniki uzyskano przy badaniu stabilizacji średniego toru, kiedy to okazało się, że KP-32 przewyższa kbk wz.29 aż o 55,9%. Strzelanie szkolno-bojowe dało najgorsze wyniki, co spowodowane było wadliwym celownikiem. Dalszych informacji o rozwoju KP-32 brak. Wojsko najprawdopodobniej go odrzuciło. Można się spodziewać, że doszło do tego z dwóch powodów. Po pierwsze zbyt duża liczba usterek, chociaż były wszystkie do usunięcia. Po drugie trwająca już produkcja kbk wz.29 i nieopłacalność wprowadzania drugiego wzoru broni. Wojsko dążyło do ujednolicenia i tak już zróżnicowanych stanów uzbrojenia.
Z KP-32 wiąże się także jedna niewyjaśniona sprawa. Zbudowano bowiem dwie wersje karabinu - A i B. Różniły się długością drewnianej podkładki pod lufą. Według opisu konstruktora w Rembertowie badano wersję A. Gdzie była badana wersja B niewiadomo
Konstrukcja
KP-32 był modyfikacją kbk wz.29.Miał mniejszy mas od kbk wy.29, lepszy kształt lufy, większą jej masę i grubość. Lufa miała kształt stożkowy, zwężający się z 24 do 18 mm. Dzięki temu miał większą celność i mniejszy odrzut. Składał sie z 42 części (kbk wz.29 z 66, kb wz.98 z 56). Zamek miał tylko 6 części (kbk wz.29 - 10). Broń miała też lepsze położenie środka ciężkości.
Do wad zaliczano: budowę podajnika, konstrukcję uchwytu bezpiecznika, brak pierwszego oporu w urządzeniu spustowym, budowa iglicy, budowa bączka, zbyt szybkie zużywanie się części mechanizmu, bardziej kłopotliwe składanie zamka i całej broni, wadliwa budowa celownika oraz wrażliwość zamka na zanieczyszczenia.
KP-32 był karabinkiem powtarzalnym o lufie stożkowej bez stopni. Posiadał celownik przeziernikowy i muszkę trapezową z osłoną w kształcie walca, ponadto zamek ślizgowo-obrotnikowy. Zamek miał 2 symetryczne rygle na trzonie oraz rygiel dodatkowy umieszczony w pobliżu rączki. Geometrycznie powiększona konstrukcja zamka znalazła później zastosowanie w polskim karabinie ppanc wz.35, którego konstruktorem był również inż. Maroszek. Karabin zasilano z magazynka pudełkowego schowanego w łożu. 
Wpis dodał: konrad33
|
